Cunku - Because

Çünkü

Korkarsın, çünkü kimse dinlemez. Korkarsın, çünkü dinlemiş olanları tanımaya başlarsın, çünkü dinlemiş olanların duy(a?)mamış olduklarını fark edersin. Korkarsın, çünkü taleplerin, arzuların vardır.

Öte yandan yaşam vardır. Hayatta kalmaya çalışan yanın, birilerinin dinlediğini sanmaya eğilimlidir, çünkü kendini başka türlü taşıyamazsın. Gözlerini takip edersin insanların, kendi gözlerini kaçırarak. Ellerinin duruşlarını takip edersin. İzler ararsın, umuttan bağımsızdır bu. Bulacağını sanmasan da, varolmayı sürdürmek için aramayı sürdürmek zorundasındır.

Çünkü gece vardır. Çünkü sessizlik vardır.

Umuttan bağımsızdır bu. Kendini aldatmış olduğunu fark ettiğinde, yani kendini aldatamadığın bir anda, ne olduğunu kestiremediğin, ama biliyormusungeçengünbaşımanegeldi olmadığından emin olduğun bir şeyler ararsın. Bataklıktayken, tutunacak dal arayışı, dalın varlığından, -varsa-dayanıklılığından, kökünün nerede olduğundan bağımsızdır. Arayış tüm bu bilgileri öncelemek zorundadır çünkü.

Çünkü evrenin merkezinin sen olmadığını anlamanın kendisi bile, evrenin merkezinin sen olduğunu sanmanı sağlar. Bazı soruları cevaplamayız, çünkü cevaplarını biliyoruzdur. Bazı soruları cevaplamayız, çünkü aslında soruları bilmiyoruzdur.

Demek ki yazı vardır.



Because

You get scared, because nobody listens. You get scared, because you get to know the ones who have been listening, because you realise that the ones who listened didn't (couldn't?) hear. You get scared, because you have demands, desires.

On the other hand, life exists. Your survival side is inclined to suppose there are people listening, because otherwise you cannot take it. You follow people's eyes, avoiding eye contact. You follow the postures of their hands. You look for traces, this is independent of hope. Even though you don't believe you will find it, you must continue to search for it to continue existing.

Because night exists. Because silence exists.

This is independent of hope. When you realise you had been deceiving yourself, that is, in a moment when you couldn't deceive yourself, you look for something that you don't know what it is, but you are sure it is not a 'heyyouwannaknowwhathappenedlastnight'. In a swamp, the search for a branch to hold, is independent of the existence of the branch, -if exists- of its strength, of where its roots are. Because the search has to preceed all this information.

Because the realisation of the fact that you are not the center of the universe, itself, makes you to think that you are the center of the universe. We don't answer some questions, since we know the answers. We don't answer some questions, since in fact, we don't know the questions.

Therefore, writing exists.

16.3.8