Facebook'tan Önce Son Çıkış - Personal Facebook Phase-Out

Facebook'tan Önce Son Çıkış bilgilendirme notu 2

(scroll down for English)

Daha önce de duyurduğum üzere, Facebook hesabımı kademeli olarak kapatıyorum. Benden haber almakla ilgileniyorsanız, kişisel blogumu eposta ile takip etmek isteyebilirsiniz.

Şimdiye kadar şu aşamaları tamamladım:

* Facebook sohbette çevrimiçi olmamak

* herhangi bir şey paylaşmamak ve paylaşılanlara yorum yapmamak

* Facebook profilimi büyük ölçüde devre dışı bırakmak

Hedeflerimden bazılarını henüz sadece yarılamış durumdayım:

* arkadaşlarımla eposta bağlantıları inşa ederek Facebook dışında temasta kalmak

* profilime bir süre hiç girmemek

Hesabımı tamamen kapatma kararımdan caydım, çünkü takip etmek istediğim çeşitli etkinliklerle ilgili bilgilere sadece Facebook üzerinden ulaşabildiğimi fark ettim.

Eğer henüz size eposta ile ulaşmadıysam, hayatımı kolaylaştırmak adına bana bir eposta yollarsanız çok sevinirim.

sevgiyle,

Personal Facebook Phase-Out notice 2

As I previously announced, I am phasing out my Facebook account. If you are interested in hearing from me, you might want to follow my personal blog by email notifications.

Until now, I accomplished the following steps:

* not being online on Facebook chat

* not posting anything and not commenting on any posts

* deleting most of my personal information in my profile

Some of the steps are still in progress:

* reestablishing email contacts with friends to keep in touch outside the realm of Facebook

* not to login to my profile for some time

I changed my mind about putting my account on suspension, because I realized that there are some events that are announced only on Facebook.

If I did not reach you by email yet, you can help me by sending a short email.

best of bests,

What is a conversation?

111207

This is not a conversation:

I must – I have to – I should – I want to – I should – (okay) – I should demand – I should ask – I should tell – (no) – you should tell – you have to tell – (no no) – I want you to tell – I need you to tell – to say – to explain – I need you to explain – we – we – we – we have to talk – it would be nice – (good) – it would be nice – it would be great if we – it would be great if you could – it would be great if we could – (very good) – it would be great if we could talk about – about – about... – (damn) – it would be great if we could talk about how... you – …about how we... will – (where was I) – it would be nice – great – it would be great if we could talk about how we will – how you think we could – we would – (very good) – it would be great if we could talk about how you think we would – (damn, I give up).

This is a conversation:

+ What are you thinking about?

- Nothing.

Fall back ! Retreat !

111205

Fall back ! Retreat !

A bed in the middle of the stage. Woman lying on the bed, eyes wide open. Man enters, walks slowly towards her, halts at a distance of three meters, never approaches any closer during the act.

- Am I interrupting?

+ Yes.

- May I continue?

+ For sure.

- (Cheerful.) So, what have you being doing?

+ (Bored.) I'm in the middle of something here.

- Nice, let's talk about what you are in the middle of.

+ Okay, you know what, you tell me things and I mind my own business.

- But will you listen?

+ To what?

- To what I will tell.

+ That's none of my business, is it?

- Irresistible logic. (Short silence.) Should I start?

+ To what?

- Telling stuff.

+ I don't mind.

Long silence.

+ (Notices him.) Ah, you're still here. Are you finished?

- More or less.

+ Oh, is there more?

- No, there is less.

+ Very well. Where were we?

- You were supposed to tell me how you have been doing.

+ Was I?

- We could assume that.

+ But we could assume a lot of things.

- That's so not true.

+ (Bored.) Would you rather go, or stay here?

- (Hesitates, sighs.) That's a very clever way to put it. (Sits down, sighs again, gets up, hesitates, sits down, sighs.)

Curtain.

Dinin en kısa ve öz tanımı

Her konuda uzman doktor Nihat Doğan, TV8'de Okan Bayülgen'in Kral Çıplak programına katılmış. Konuk izleyicilerden biri, neden kendisinden "biz" diye bahsettiğini sormuş. Nihat Doğan, "Allah da kendinden 'biz' diye bahsediyor." şeklinde cevap vermiş.

Radikal gazetesi internet sitesinde bu haberi eğlence kategorisine aldı ve ana sayfada yayınladı. Haberin bağlantısının verildiği görselde Nihat Doğan'ın sıradan pozlarından biri var ve "Nihat Doğan işi büyüttü!" yazıyor.

Din tam olarak budur, ne fazla ne eksik. Müthiş bir özet.


Not: Bu kısa nottaki her bir cümle ile ilgili saatlerce sohbet edilebileceğini fark ettim yazdıktan sonra.

How not to have sex

111106

How not to have sex

Start.

“What does she want? What was the message of that touch? Am I being pushy? Should I continue? Should I not continue? Should I stop? Give a small break? What should I do? How should I do it? When? Is this okay? Am I too fast? Am I too slow? Wait; am I capable of understanding her reactions? Am I overreading her reactions? What did she mean by this? Did she mean anything? Does she mean anything? What do I want? Does it accord with what she wants? What does she want? Am I misinterpreting things? Is she okay? - “How do you feel?” - Damn it. Do I look ridiculous? How do I look? Am I too fat? Am I too thin? This is irrelevant. Concentrate. But on what? What does she expect me to do? What did she expect me to do? Am I being satisfactory? Should I slow down? Do I feel okay? Am I going to regret any of this? Am I being consistent with myself? How am I going to feel about this? How do I feel right now? Does she have any preferences? How can I get to know about it? Should I ask? When should I ask? How to ask? Maybe it's better to ask later? But later can be too late. Am I disappointing her? Am I disappointing myself? This is most certainly not how I imagined it. How did I imagine it? I didn't imagine myself overthinking, that's a fact. So, shouldn't I think? How much of this nonsense does she realize? What would she think? Would she empathize? Could she empathize with such ineptness? What would she like? What does she like? What does she want? Does she like this? Do I look too nervous? Am I too nervous? What should I do next?”

Halt.

“For sure, I will regret this.”

Rewind. Repeat.

(to be improvised with particularised acts and feelings)

Interactions

111105

Interactions

To the public: In order to avoid any misunderstanding, I wish to announce that I do not appear in this picture. It is the first serious drama written and directed by myself.¹

Empty stage. Woman sitting on the floor, in the middle. Man enters left, approaches the woman, stops in front of her. She does not notice. Silence. Man walks to the right; about to exit, stops and turns back.

+ Is there anything I can do?

* (As if realized his existence long ago.) Well, not much, but you could try.

+ Tell me.

* Do not hesitate to improvise.

+ Is that it?

* No.

+ So?

* I guess there isn't anything you can do.

+ I really wanted to make a change.

* Maybe next time.

+ Which next time?

* Well, in general.

+ (Confused.) I'm not following.

* Exactly!

+ Is there anything you can do?

* Well, not much, but I could try.

+ Would you?

* Maybe next time.

+ This is becoming significantly disturbing.

* Which?

+ In general.

* I see.

Silence. Man reluctantly approaches the woman.

+ For as long as I've known myself, …

* Some fifteen minutes, that is?

+ Does it matter?

* Not much.

+ May I continue?

* You could try.

+ What was I saying?

* Exactly!

Silence. Man walks towards the woman. They look at each other. Long silence.

+ Is there a way out?

* (Surprised) Is there a way in?

+ Not that I am aware of.

* There you are.

+ I am about to give up.

Silence. Man leaves, re-enters, walks to the other side of the stage, leaves, re-enters, stops in front of the woman. She does not notice.

+ Is there anything I can do?

Curtain.

1 A Woman of Paris by Charles Chaplin. Chaplin's personal preface in the beginning of the movie.

Facebook'tan Önce Son Çıkış - Personal Facebook Phase-Out

Facebook'tan Önce Son Çıkış bilgilendirme notu 1

(scroll down for English)

Facebook hesabımı kademeli olarak kapatmaya karar verdim. Kişisel blogumu daha yoğun olarak kullanacağım; benden haber almakla ilgileniyorsanız blogu eposta ile takip etmek isteyebilirsiniz.

Facebook'ta çok fazla zaman harcadığımı fark ettim. O yüzden sırayla şu adımları atmayı düşünüyorum:

* Facebook sohbette çevrimiçi olmamak

* herhangi bir şey paylaşmamak ve paylaşılanlara yorum yapmamak

* arkadaşlarımla eposta bağlantıları inşa ederek Facebook dışında temasta kalmak

* profilime bir süre hiç girmemek

* profilimi geçici olarak kapatmak

İçinizden gelen ilk fırsatta bana eposta ile ulaşırsanız çok sevinirim.

sevgiyle,

Personal Facebook Phase-Out notice 1

I decided to phase out my Facebook account. I will use my personal blog more frequently; if you are interested in hearing from me, you might want to follow by email notifications.

I realized I am wasting too much of my valuable time on Facebook. Therefore, I consider taking the following steps:

* not being online on Facebook chat

* not posting anything and not commenting on any posts

* reestablishing email contacts with friends to keep in touch outside the realm of Facebook

* not to login to my profile for some time

* put my account on suspension

I kindly urge you to contact me by email whenever you feel like it.

best of bests,

"Sinifsal birlik ve beraberlige en cok muhtac oldugumuz su gunlerde..."

“Sınıfsal birlik ve beraberliğe en çok muhtaç olduğumuz şu günlerde...” ya da Kalkınanların adaleti altında kalmaya direnenlere methiye

100724

İmamın Ordusu kitabını yazarken, dokunduğu için yakılan Ahmet Şık 4,5 aydır; KCK Adana sorumlusu olduğu iddiasıyla tutuklanıp halen ifadesi dahi alınmayan Seyithan Akyüz 20 aydır; Devrimci Karargah üyeliğinden tutuklanan, Bilim ve Gelecek dergisi editörü O. Baha Okar 11 aydır; Ozan Yayıncılık'ta bulunmak deliline dayanarak “terör örgütü üyeliği” gerekçesiyle tutuklanan Cihan Gün 7 aydır; Ergenekon terör örgütü üyeliğinden tutuklanıp halen iddianamesi hazırlanmamış olan Odatv imtiyaz sahibi Soner Yalçın 5,5 aydır içerideler.

Bu kişilerin ortak özellikleri nedir, diye düşününce elbette ilk akla gelen AKP politikaları aleyhinde yayıncılık yapmış olmaları. Ancak ben şimdi başka bir ortak özelliklerine dikkat çekmek istiyorum: Abi-adamlar-çalışıyor özelliklerine.

Bugün, 39 tutuklu gazeteci, Türkiye Gazeteciler Sendikası öncülüğünde Tutuklu Gazete'yi çıkardılar. Tutuklu Gazete, Birgün ve Evrensel gazeteleriyle ücretsiz olarak dağıtıldı. F Tipi Cezaevi'ne koysan gene inatla gazetecilik yapan insanlardan bahsediyoruz burada. Cemaatçilerle ilgili yıllardır söylenegelen konformist “Abi adamlar çalışıyor yani sonuçta” ezberini bozmak için bundan iyi zaman olamaz.

Öncelikle; “adamlar” çalışıyor da bize mi çalışıyor? Çılgın Proje'den nükleer santrale, duble yollardan YGS şifrelerine kadar; termik santral projelerinden kadına yönelik şiddetteki astronomik artışa, Metin Lokumcu'nun öldürülmesinden genetiği değiştirilmiş gıdalara verilen izne kadar; adamlar çalışıyor, evet. Adamlar çalışıyor. On binlerce öğretmen atama beklerken, AKP kurmayları dönecek köşe arıyor. Ekonomi kalkınıyor; bir bizler kalkınamıyoruz mübarek.

Dahası, asıl bizler çalışıyoruz. Barış Pehlivan Tutuklu Gazete için kendiyle yaptığı röportajında anlatıyor işte, eşiyle haftada 45 dakika görüştüğünü. Şimdi bu aynı kişi, gazete çıkarıyor: Abi, sanki bu “adamlar” da çalışıyor.

Ha, bizim bu gazeteyi ücretsiz olarak devlet dairelerine ve esnafa dağıtacak paramız yok. Bizim kimseye sınav şifreleri vermeye de niyetimiz yok. Biz değiliz Mustafa Balbay'dan Hatip Dicle'ye kadar, milletvekillerini meclise dahi sokmayan.

Bizler, birbiriyle kavgalı veya en azından anlaşmazlıkları olan, bu ülkenin ilericileri, demokratları, sosyalistleri, devrimcileriyiz. Biz çalışıyoruz. Daha iyi bir dünya için çalışıyoruz elimizden geldiğince. Hem de oldukça zor koşullar altında çalışıyoruz farkındaysanız.

Bu “Abi adamlar çalışıyor” söylencesinin ardından gelen “Yiğidi öldür hakkını yeme” atasözü de eşit derecede konformist. Ne ala memleket! Yiğit olan biziz; biber gazından satırına, otel yangınından işkence odasına, öldürülen biziz; üstelik tüm bunlardan sonra hakkı yenen yine biziz. Nasıl olacak da olacak, aklıma yatmıyor bir türlü.

Yok öyle yağma! Asıl bizim “adamlar” çalışıyor; çalışıyoruz. Hamdiye Çiftçi, Tutuklu Gazete'deki yazısını “Gelin hep beraber bu karanlıkları aydınlatalım. Bu ateş bizi yaktığı gibi sizleri de yakmadan.” diyerek bitirmiş. Ya bizim çalışan “adamlar”a omuz verilecek, el verilecek, yürek verilecek; ya diğer çalışan “adamlar”ın dünyası hepimizi yutacak. “Şakayı bırak... İyice örgütlenmiş ve her şeye kararlı kimseler karşısında bulunuyoruz...” diyordu bir kovboy, Express dergisinin 118. sayısının kapağında. Ben de daha fazlasını söylemiyorum zaten: Bunun karşısında durmak için, şakayı bırakmak gerekiyor, örgütlenmek gerekiyor, kararlılık gerekiyor.

Harikalar Diyarina

110606

Harikalar Diyarına

Kral, “Okuyun şiiri!” dedi. Beyaz Tavşan gözlüğünü taktı. “Neresinden başlayayım, efendimiz?” diye sordu. “Başından başla,” dedi Kral olanca ciddiliğiyle. “Sonuna gelinceye kadar okumayı sürdür, sona gelince dur.”

Rüyamda böcekler görüyorum. Uyanmak da işleri hiç kolaylaştırmıyor. Kendi hayalleri içerisinde boğulmak da marifet sayılabilir. Kimi kandırıyorum? Belki yeterince uğraşırsam kendimi kandırabilirim ama uğraşamıyorum yoruluyorum bıkıyorum gözüm başka konulara kayıyor biraz tatlı yiyorum tüm sorunları ve bizzat kendimi kısa devre yapıyorum.

Kral, “Hiçbir anlamı yoksa dünya kadar zahmetten kurtulduk demektir,” dedi. “Anlarsınız ya, anlam bulmaya çalışmamıza gerek kalmıyor artık.”

Belki yeterince uğraşırsam kendimi kandırabilirim ama derdim kendimi değil kendim dışındaki herkesi kandırmak olduğundan lafı dolandırmanın manası yok. “Sözün bittiği yer”deki rezaleti görmek için resim galerisini ziyaret edin. Ya da yorulun artık bu saçmalığı okumaktan.

Mart Tavşanı ona dönerek, “Daha çay al, lütfen,” dedi, büyük bir candanlıkla. Alis gücenik sesle, “Henüz hiçbir şey yeyip içmediğime göre dahasını alamam ki!” dedi. “Daha azını, demek istiyorsun,” dedi Şapkacı. “Çünkü hiçten daha çoğunu almak çok kolaydır.”

Derdim kendimi değil herkesi kandırmak olduğundan, arananözlenenbeklenenarzulanansevilenözlenenciddiyealınanistenenmerakedilenözlenen biri olmak istediğimi doğrudan söylemeyi seçmeliyim. Ancak bu şekilde, ancak abartılı, süslü püslü, botokslu bir dürüstlükle karıştırabilirim kafalarını.

“Öyle,” dedi Düşes. “Bundan alınacak ders de şu: Ah, sevgidir, sevgidir dünyayı döndüren!” Alis alçak sesle, “Birisi bana dediydi ki, dünyayı döndüren, herkesin kendi işine bakmasıymış,” dedi. Düşes, “Eh, ne yapalım, zaten ikisi de aşağı yukarı aynı anlama gelir,” diye yanıtladı.

Abartılı, süslü püslü, botokslu bir dürüstlükle hepsini aldattığımı varsaysak bile, nasıl olup da istediklerimi yapmalarını ve hatta istediklerimi yapmayı istemelerini sağlayacağımı bilemiyorum. Zaten işin püf noktası burası, zarafetten yoksun bir oyuncu ancak buraya kadar gelebiliyor yarım yamalak taktiklerle. Gerisi yetenekli olanlara kalmış; doğal olarak seçilmeyen, elenir doğal olarak.

“Büyüseydi çok çirkin bir çocuk olurdu,” dedi kendi kendine, “oysa domuz olarak pekala yakışıklı sayılır bence.”

“Freedom from Expression” as the Part of Daily Routine in Turkey - joint with Volkan Yilmaz

110404

published in Bianet – News in English

“Freedom from Expression” as the Part of Daily Routine in Turkey

Volkan Yılmaz (University of Leeds) and Sinan Eden (Boğaziçi University)

In his commentary published in the Guardian, Cengiz Çandar has recently accused of Western media by pursuing a dubious agenda against the AKP government in portraying the current developments in Turkey as signs of the rise of a police state. With respect to the arrests of four journalists working for Oda TV, Çandar emphasised that they were not arrested due to their journalistic activities or their opinions. They were arrested rather because “they are suspected of being part of a plot to topple the civilian government.”ⁱ He declared to the Western world even without a word of caution: “freedom of speech is part of the daily routine in Turkey.”

Çandar was not alone in his views. From the English-speaking media on Turkey, in his column in Today’s Zaman, Etyen Mahçupyan suggested that press in Turkey has always welcomed military interventions into democratic processes and concluded from there: “it is not freedom of the press that matters here. What matters for them is, for example, to create a psychological atmosphere in which the government can be accused of establishing a repressive regime ahead of the approaching elections.”ⁱⁱ Here it is important to note that the Prime Minister Erdoğan agrees with both of these respected columnists with respect to their views about the arrest of journalists.ⁱⁱⁱ

Being a pro-government columnist is not a shameful act in itself. Nevertheless, it hardly ensures that one is an ardent human-rights supporter or democrat. What seems to us quite daunting in Çandar’s and Mahçupyan’s commentaries has been their commitment to discredit any criticism against the apparent violations of freedom of expression by accusing them of being a part of a hypothetical political alliance supporting a planned military coup against the AKP government.

Let’s have a quick look at what happened to journalists lately. Mustafa Balbay, a columnist in the daily newspaper Cumhuriyet, is under arrest since July 2008 due to the Ergenekon investigation: two and a half years in jail without being proven guilty. Pioneering human rights journalist, Ahmet Şık and the World Press Freedom Hero in 2010, Nedim Şener were also arrested by the police again because of their alleged affiliation with Ergenekon investigation. The arrests of Şık and Şener were followed by police raids to liberal daily Radikal newspaper and Ithaki Publishing House. During these raids, police officers deleted Ahmet Şık’s unpublished book draft “The Imam’s Army”. Guess what: The book relies upon a comprehensive research on the organisation of Gülen movement within state institutions, makes note of scandalous impacts of these organisations and questions the widespread portrayal of the Gülen movement simply as a civil society.

Freedom of expression has never been included certain forms of speech with peculiar contents in this country. This is already obvious for human rights activists, leftists and democrats. In addition, given the outrageous arrests of journalists that have been happening during the last couple of months, the situation has become much more acute. In response to Çandar's claim that freedom of speech is the daily routine in Turkey and Mahçupyan’s assertion that disregards any concern about current violations of freedom of expression, we suggest an alternative look and argue that freedom from expression has always been an integral part of our daily lives and seems to become much more so in near future.

i http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/mar/28/turkey-freedom-speech-turkish-government

ii http://www.sundayszaman.com/sunday/columnistDetail_getNewsById.action?newsId=239176&columnistId=1

iii http://www.patronlardunyasi.com/haber/Erdogan-Odatv-nin-tutuklanma-gerekcesini-acikladi/99689

One can always state the incorrect in a politically correct way.

110310

One can always state the incorrect in a politically correct way.

A small street at night. Foggy. The street is empty. Nothing except the digestive sounds of the city.

+ Enters from the left. (bored) I am heavily uninterested in how you feel.

- Enters following. (surprised) I thought you felt the same way.

+ Halts. (does not understand) What do you mean?

- Keeps walking. I thought you felt the same way.

+ That you are uninterested in how I feel?

- Halts. No, no. That your being uninterested is invalid as you already feel the same way as I do.

+ And you thought this could be the case?

- (exhausted) Hope is for free..

+ You never learn, do you?

- I learn, but then I forget.

+ No, you don't. You just pretend to forget.

- This is all I can.

+ Forgetting?

- (impatient) Pretending!

+ I can understand that.

(Silence.) They approach each other.

+ There is a bold enough line separating courtship from molestation, but apparently you don't have it.

- That's the idea. Let's insult each other.

+ You believe there is a recipe for everything, don't you?

- No.

+ But you act that way.

- I believe that for everything there is a recipe.

+ I thought you stopped being mathematical for a change.

- I am against changes.

+ No, you are simply unable of changing.

- It comes to the same thing.

(Long silence.)

- You think we will ever achieve honesty?

+ You like it when I insult you, don't you?

- That wasn't the question.

+ Indeed it was.

- Thinks. Hesitates. Maybe..

+ There must be a way out of this.

- Out of what?

+ Your desperateness.

- Can you cure me?

+ You are incurable.

- But you talked about a way out of this.

+ A way for me to escape.

- You could just walk away.

+ True! Leaves from the right.

- That was rather unoriginal... Leaves from the left.

Naturmort

110127

Natürmort

İtina ile hayatlarda boşluk doldurulur. Herkesin birbirine sıva muamelesi gösterdiği bir toplumsal form sadece sağlıklı ve gerçek olmakla kalmaz, aynı zamanda ilişkilerde asayişi de sağlar.

Kullan-at ürünlerin ekonomik verimliliği ve ucuzluğu malum. Kimsenin fazlasına kafa yormasına gerek yok. Zamanı dolan oyuncu sahneyi terk etmek zorunda. Rolsüz oyuncu olmaz. Nasıl ki önceden oyuncusuz rol olamamışsa aynen öyle.

Bu bir şaka değil, bir dertlenme değil, bir yakınma değil. Her şey açık, her şey net, her şey bir varoluşsal mızmızlanmanın iması.

Her yalan gizlenebilir, her yanlış örtbas edilebilir. Bunu anlamak için ne dehaya, ne de mastürbasyona gerek var.

Değişen bir şey yok. Değişmeyen şeylerde zaten sorun. Şaşılacak bir şey olmaması da dahil, şaşılacak bir şey yok. Basit bir “Mesela...” esprisinin başı ile sonu arasındaki süre yanıltıcı derecede uzun sürdüyse bunda esprinin suçu yok.

Cadı avları, cadı ilan edilenlerin aslında cadı olmadıkları anlaşıldığı için bitmemiştir.

Ikiyuzlulugun iki yuzu

110126

İkiyüzlülüğün iki yüzü

Pretend

İstisnai zamanlar; işlerin yolunda gittiği, hayatın manifestolaştığı. Böyle zamanların başlarında, keyfini çıkarmak için suni bir çabaya girerdi; mantık buna zorlardı: çok seyrek denk gelecek bir fırsatta anı yaşamanın kime ne zararı olabilirdi; geniş hacimlerde, genleşmek yerine zorlama bir özkütle sübvansiyonunun kime faydası olabilirdi? Yaşamfobik görünmemek için, hayalleriyle gerçek dünya arasında bir bağıntı varsayardı: Nihayetinde; karamsarlığın yeterince gerekli olmadığı durumlar olabilirdi belki.

Ama bu kontrol edilemez bir ukalalık patlamasına ve özgüven enflasyonuna sebep olurdu. Aşırı özgüven üretimi aşırı ukalalık istihdam edilmesine yol açar; özgüven piyasasındaki hızlı borçlanma, gelmekte olan krizin alarmını verirdi. Ama dedik ya; tutunamayan dizginlerinden özgürleştirildiği anda, gölgesiyle ilgili ahkam kesemediği ağacı keserdi.

Existent

Ve tabii ki her istatistiksel şakanın bir sonu olurdu. Bu son, filmlerdeki gibi olmazdı ve tam da bu yüzden filmlerdeki gibi olurdu: Gerçeklik hiçbir biçimde değişikliğe uğramadan, hiç kimse (ama hiç kimse) tutumunu veya düşüncesini değiştirmeden; sadece olayların doğal gelişimi dahilinde, her şey üst alt olurdu.

Tam da filmlerdeki gibi, çünkü filmlerin sonu başından bellidir. Tam da filmlerdeki gibi, çünkü filmlerin sonunu izleyiciler dışında herkes tüm detayıyla bilmektedir, filmlerin sonu sadece izleyici için sürprizdir.

Gözlenen gözlemci için durum daha karmaşıktır tabii ki. Saatlerce tepetaklak durmuş birinin yeniden ayaklarının üzerine basmasıdır onun başına gelen. Gerçek dünyadaki gerçek insanlar gerçek davranışlar sergilemeye devam ederler. Dünya tersine dönmüştür bir kez daha.

Her şey doğal akışında görünürdü öte yandan. Gözlenen gözlemcinin baş dönmesi, durumu idrak etmesine engel olurdu. Taşlar yerine otururdu, o ise taş kafalılığına sövmesine rağmen oturamaz, oradan oraya koşturur dururdu.

Bozuntuya vermemeye çalışırdı: Aslında tüm bunların böyle olacağını önceden bildiğini anlatırdı herkese, kendiyle ilgili tahlillere girişirdi, bu tahlillerle ilgili yazılar yazardı. Böylece döngü tamamlanırdı. Hataların diyeti verilir, hayaller gerçek dünya tanrısına kurban edilir, üretkenliğin yerini saldırganlık ve kin alır, ve saldırganlık ve kinden üretkenlik devşirilirdi.

Gecekondu mahallesinde yasayip fildişi kulelerinde yasamakla itham edilmek ya da Orgutlu mucadeleye davet

110118

Gecekondu mahallesinde yaşayıp fildişi kulelerinde yaşamakla itham edilmek ya da Örgütlü mücadeleye davet

Amma iş! Öğrenciyle konuşuyorsun “İşçilerde hareketlilik yok” diyor; işçi artık sanayi sektörünün emek piyasasındaki payının küçüldüğünden dem vurup pası memura atıyor; memurun tuzu kuru, işsizlerden ve güvencesiz çalışanlardan eylem bekliyormuş; güvencesiz çalışanların işi başından aşkın “Eskiden böyle miydi, öğrenci hareketleri vardı her yerde.” diyor. Gençler yaşlılar olmadan kendine güvenip politika üretmiyor, yaşlılar -sanki Demirel'i, Özal'ı, Erdoğan'ı gençler yumurtlamışlar- gençleri apolitik olmakla suçluyor. Devrimci durum olduğunda babam da devrimci olur. Ama devrimci durum da mantar gibi bitmez öyle kendiliğinden ağaç diplerinde.

Başka bir dünya mümkün tabii ki, ama aslında başka birçok dünya mümkün. Önemli olan bizim hangisine oynadığımız.

Halk evden işe işten eve koşturup duruyor. Halk onların dediklerine kanıyor. Halk eylemsizleşiyor. Halk muhafazakarlaşıyor. Doğrudur herhalde, ama, kimdir bu halk? Halk tüm bu sayılanlarsa biz kimiz, burjuvazi mi? Samimiyetimle söylüyorum, benim holdingim de yok, fabrikam da.. Bandı geri sarın: halk biz değilsek bile, biz halkız. Proletarya, üretim araçlarına sahip olmayan toplumsal sınıftır. Ve yalnızca bu yüzdendir ki, kimse kimseye devretmesin görevini, saray önünde bekçilik etmiyoruz burada. 80'lerde solcular arasındaki “Burjuvazi kaçmıyor, devrim kaçmıyor, aceleye gerek yok, yavaş yavaş düşüne düşüne gidelim.” esprisinin modası geçti küresel iklim değişimiyle beraber. Şimdi elimizi çabuk tutma zamanıdır.

Ortada epi topu bir dünya var değiştirilecek. İşimiz o kadar da çok değil yani.

Demem o ki; gelin bu işi beraber tatlıya bağlayalım. Ya da gelmeyin, daha iyi bir fikriniz varsa kendi yolunuzu çizin, mutlaka kesişecek yollarımız bugün yarın. Demem o ki; devrim birimizden birimizin haklı olduğu ortaya çıkınca değil, bizler devrimi hakikaten yaptığımızda gerçekleşecek.

Dershanede çözdüğü kadar işçi probleminin binde birini dershane dışında da çözmeye hevesli kimse kalmadı mı? Benden size teminat, dershanelerdekinden de sık deneme sınavı yapacağız beraber.